PTSD to zaburzenie stresowe pourazowe zaistniałe w wyniku traumatycznego wydarzenia o charakterze katastrofalnym lub wyjątkowo zagrażającym (np. doświadczenie poważnego wypadku lub bycie świadkiem takiego wydarzenia, doświadczenie wojny, klęski żywiołowej oraz innych sytuacji, dotyczących pacjenta lub innej osoby, związanego z zagrożeniem życia lub urazu fizycznego, które prawie dla każdego człowieka stanowiłyby głębokie nieszczęście).
Część osób, która doznała traumatycznego wydarzenia w swoim życiu, doświadcza trudności w funkcjonowaniu społecznym, zawodowym lub w innych ważnych dziedzinach życia. Niezwykle ważne w tym czasie jest wsparcie emocjonalne oraz społeczne innych osób.
Typowe objawy PTSD:
- występowanie uporczywych wspomnień (ang.flashbacks), w związku z którymi pacjent na nowo przeżywa uczucia związane z traumatycznym wydarzeniem,
- unikanie okoliczności, nawet w niewielkim, stopniu kojarzonych z sytuacją stresową,
- trudności w odtworzeniu niektórych okoliczności związanych ze stresorem,
- problemy ze snem, nadmierna czujność,
- drażliwość, wybuchy gniewu,
- nadmierna reakcja na bodźce,
- trudność koncentracji,
- zobojętnienie uczuciowe, zaburzenia nastroju.
Objawy te pojawiają się zwykle w okresie do 6 miesięcy od trudnego wydarzenia. Mogą one współwystępować z innymi zaburzeniami tj. depresja, zaburzenia lękowe oraz uzależnienie od substancji psychoaktywnych.
W sytuacji, gdy objawy nie ustępują, a codziennemu funkcjonowaniu towarzyszy cierpienie, należy skorzystać z pomocy psychologicznej.
Jedną ze skutecznych metod w leczeniu zespołu stresu pourazowego jest psychoterapia w nurcie poznawczo-behawioralnym, polegająca na desensytyzacji (odwrażliwianiu na fizyczne bodźce związane z traumą) oraz nauce i stosowaniu technik relaksacyjnych, które sprzyjają osiągnięciu równowagi wewnętrznej.
Dodatkowymi sposobami radzenia sobie z PTSD są: unikanie używek, uprawianie aktywności fizycznej, spędzanie czasu pośród bliskich osób oraz kontakt z naturą.
